Dag 2: Saucijzebroodjes en badpakken

Om acht uur ben ik klaar wakker. Ik ben wel blij, dat we van kamer gaan veranderen, want in deze kamer maakt de airconditioning wel heel veel lawaai (in die van de kinderen niet).

Rick en ik beginnen met een wandeling langs Palm Beach. Maar al na een derde mijl (volgens mijn GPS) blijven we steken bij Gilligan's, het strandrestaurant van het Radisson hotel. Daar serveren ze nu ontbijt, dat is nieuw.


Tijdens het eten vermaken we ons met de vele felgekleurde hagedissen, die om ons heen lopen. Ze zijn werkelijk prachtig met kleuren varierend van fluorescerend lichtgroen tot helderblauw. Ook zien we een heel klein felgroen leguaantje, dat volgens onze serveerster pas een of twee dagen geleden is geboren.


Na het eten lopen we verder langs het strand naar het kleine vissershaventje, waar ik dol op ben. Het is zo kleurrijk en fotogeniek! Er was een paar jaar geleden sprake, dat het Marriott hotel het weg zou halen, maar dat is tot nog toe gelukkig niet gebeurd!


Terug in het hotel zien we meteen Saskia lopen. De dames en heer hebben ontbijt gegeten bij het hotel buffet en Leah schrok zich lam van de prijs ($18!). Lesje voor Katja en Leah om als ze ergens gaan eten van tevoren te vragen hoeveel het kost. Wij betalen dit keer Leahs ontbijt, maar bij het buffet zullen we hoogstwaarschijnlijk de rest van de vakantie niet meer eten. Het is die $18 namelijk beslist niet waard!

Katja en Leah gaan hardlopen in de fitnessruimte van het hotel en de rest van ons gaat zwemmen. Ik vind het heerlijk om in de zee te dobberen. Van die turquoise en diepblauwe kleur krijg ik nooit genoeg! Wat het is met het licht in een subtropisch klimaat, weet ik niet, maar de kleuren zijn zoveel sprekender, dan elders.

Om een uur of een (ik heb mijn boek net uit) gaan we met zijn allen naar Super Food, de supermarkt met de meeste Nederlandse produkten op het eiland. Daarbij hoort ook een bakkerij met allerlei Nederlandse lekkernijen. Hier halen we onze lunch.

Iedereen kiest een paar van de warme broodjes: saucijzebroodjes, kroketbroodjes, frikandelbroodje (mijn keuze), kaasbroodjes en meer. Ze worden voor ons opgewarmd en in de auto smullen we ze op. Voor ons zessen kostte deze lunch $16 en hij smaakte schandalig (want absoluut niet goed voor ons!) lekker.

Dan gaan we de winkel weer in en kopen wat snacks en bolletjes en kaas voor het ontbijt morgen. We willen nog niet veel kopen (zoals dingen om mee naar huis te nemen), omdat we morgen moeten verkassen.

Terug bij het hotel blijft Rick bij het zwembad, maar de vier kinderen en ik gaan op zoek naar nieuwe zwempakken. Kai heeft maar een zwembroek, Katja maar een bikini, Saskia's bikini heeft een plastic (hoe dom!) sluiting, die gebroken is. Ook ik ben al eeuwen op zoek naar een nieuwe bikini. Degenen, die ik heb zijn al een aantal jaren oud en dat is te zien. Leah gaat mee om advies te geven.

We kijken eerst bij het winkeltje van De Palm. Daar vindt Kai wel zijn zwembroek, maar de bikini's zijn niet leuk en peperduur. We lopen dus verder naar de Juggling Fish. Daar weet ik, dat ze veel keuze hebben.

We worden er leuk geholpen en de meisjes hebben hun bikini al gauw gevonden. Voor mij is het wat moeilijker, vooral de topjes vind ik er vaak niet uitzien. Maar ik word heel vriendelijk geholpen door een van de medewerksters en waarempel, ik vind niet een, maar zelfs twee bikini's, waar ik me goed in voel! De een is rood met zwart-witte strepen en de ander zwart met rood-witte strepen. Weliswaar dezelfde topjes in omgekeerde kleuren, maar met twee verschillende broekjes.

Voldaan lopen we terug naar de Westin. Hier hangen we nog even in zee en rond het zwembad en dan is het alweer tijd om ons klaar te maken voor het avondeten. Vanavond gaan we een voor ons nieuw restaurant uitproberen: Pinchos.

Overal lezen we, dat dat een prima restaurant is en dat blijkt inderdaad zo te zijn. Het restaurant ligt letterlijk boven het water (bij het plaatsnemen waarschuwt de manager, Francisco, ervoor, dat kleine dingen door de kieren tussen de planken in het water kunnen vallen). Het is heel gezellig met kaarsen en kussens en sfeervolle accenten.

Wij arriveren net voor zonsondergang (die vanavond heel mooi is) en krijgen een tafeltje met prima uitzicht. Dayron is onze serveerder en hij wisselt met gemak tussen het Nederlands en Engels, dat onze groep spreekt. Leah heeft al goed geoefend en zegt zo af en toe een volzin Nederlands tegen hem, waarop hij galant in het Nederlands reageert. Dat verstaat zij dan weer niet. We lachen wat af zo!


Kai en Saskia met de originele menu's, die in een fotolijst zitten

We beginnen met een cocktail. De meisjes kiezen een grasshopper en Rick en ik een "green dragon" (champagne met meloen likeur). Ze smaken allemaal even lekker. Ook de speciale salade gaat er goed in en mijn visspiesje is perfect voorbereid. De goede recensies voor dit restaurant zijn helemaal terecht!


De kinderen hebben wel zin in een ijsje en Rick denkt "even" naar Haagen Dazs te rijden. Maar het is zo druk, dat er in de verste verte geen parkeerplaats te vinden is. In het hotel is ook een ijssalonnetje, dus halen ze daar maar een ijsje. Het smaakt vast net zo goed, want het is zo op!

Kai en Saskia gaan terug naar de kamer, maar Leah, Katja, Rick en ik gaan een gokje wagen. De meisjes spelen de 1 penny slot machines en Rick begint aan de Black Jack tafel. Daar verliest hij zijn $50 echter al snel.

Dan is het mijn beurt en mijn favoriete spel is Let It Ride. Het lijkt alsof je daarbij je geld veel minder snel verliest. En de gokgoden lachen mij vanavond toe, want niet alleen verlies ik langzaam, op een gegeven moment lijk ik de ene na de andere goede hand te krijgen. Ik win Ricks $50 terug en nog eens $40 daarbovenop! Grote gokker zijn we niet, dus als ik weer een paar keer achter elkaar verlies is het voor mij weer mooi geweest. $90 winst is niet mis met dit spelletje.