dinsdag 12 augustus 2008

Dag 12: Lummeldagje

Midden in de nacht staat Saskia toch weer aan ons bed. Haar oor doet zoveel pijn, dat ze er niet door kan slapen. Inmiddels is de antibiotica kuur op, maar die moet als het goed is nog werkzaam zijn. Ik geef haar dus een pijnstiller en neem me voor thuis toch nog maar even naar de dokter te gaan voor de zekerheid.

Van deze laatste volle vakantiedag besluiten we een luie dag te maken. Geen excursies, maar gewoon genieten van het strand en het zwembad. Rick en ik beginnen met een uurtje snorkelen bij de rotspartij vlakbij het hotel.

De helderheid van het water laat daar wat te wensen over, omdat er telkens motorboten vlak langs komen, die het zand opstuiven. Maar bij die kleine rotspartijtje hebben we al de meest interessante waterdieren gezien, waaronder twee keer een schildpad.

Vandaag blijft het beperkt tot een hele groep reef squid (rif inktvissen?), een paar baby peacock flounders en een hele familie French angels. Maar niets is voor mij ontspannender, dan naar dit onderwater leven kijken, dus ik geniet met volle teugen van het uurtje dobberen. Ook de grote groep pelicanen, die op de rotsen zit, vind ik erg leuk om te fotograferen.


Zo gecamoufleerd zijn de flounders



Op de terugweg zien we, dat de kinderen inmiddels ook op zijn. Zij zijn bezig met de vogels, waar ze al jaren dol op zijn. Iedere ochtend mogen die een uurtje uit hun kooien. Carlos, de vogelverzorger, kent ons na al die jaren goed en laat de kinderen lekker spelen met de lieve kakatoes Lisa (die ik ook schattig vind, als ik zo’n kakatoe gegarandeerd zou krijgen, zouden wij er ook een hebben), Candy en Tony. Natuurlijk moeten er, zoals ieder jaar, weer de nodige foto’s worden genomen.



Bij het zwembad werken Katja en Leah aan hun “tan”. Ondanks alle waarschuwingen voor huidkanker blijven tieners toch hetzelfde. Alleen smeren ze zich nu in met beschermingsfactor 15 of zelfs 30, terwijl wij vroeger baby olie gebruikten om maar zo donker mogelijk te worden. Ik ga in de schaduw wat van mijn hier gekochte Nederlandse tijdschriften lezen.

Rick heeft zich boven aangekleed en loopt een stuk langs het strand om foto’s te nemen. Als hij weer terug komt rammelen onze magen. We lopen langzaan naar Bugaloe. Dit is de laatste keer deze vakantie, dat we hier lunchen, en mijn zalmbroodje smaakt super!



Na het eten nemen we afscheid bij de duikschool en betaalt Rick daar de rekening. Erwin, een van de Nederlandse divemasters, die permanent op het eiland woont, plaagt Rick ermee, dat ze dit jaar geen enkele keer met hem hebben gedoken. Natuurlijk moeten Katja en Leah ook even met hem op de foto.

We rijden even naar Eagle Beach om langs de duikwinkel Windie’s te gaan. Die was tot vorig jaar gehuisvest in een heel klein pand, maar nu verwelkomt de Nederlandse eigenaresse ons trots bij hun nieuwe locatie, die maar liefst twee verdiepingen en een restaurant heeft. Saskia vindt er een nieuw masker, waarbij ze haar neus wel goed dicht kan knijpen, en Rick , Katja en Kai leuke t-shirts.

De rest van de middag wisselen we van het zwembad naar de zee en terug. Kai maakt er sport van leguanen te vangen, wat hem de held van de meisjes van Saskia’s leeftijd in het zwembad maakt. Verder vermaken de kinderen zich met het springen van het grote platform in zee, terwijl ik ze fotografeer. De vreemdste sprongen maken ze en we liggen soms dubbel.





Om een uur of vijf komen Ricks collega Lance en zijn vrouw naar ons zwembad. Met hen gaan we onze laatste Amstel Brights (ik ben geen bierdrinkster, maar die vind ik heerlijk!) drinken bij Bugaloe. Het is een aardig stel en voor we het weten is het weer tijd voor hen om naar hun restaurant reservering te gaan. Ook wij moeten ons gaan klaarmaken daarvoor.

Onze laatste avond hebben we bewaard voor de Screaming Eagle. In dit restaurant kun je ervoor kiezen in bed te eten en natuurlijk doen wij dat. We krijgen twee grote bedden met een heel stel kussens voor in de rug toegewezen. Het eten en drinken wordt geserveerd op een tafeltje over onze schoot, heel uniek!

Ook het eten is super. Ik bestel twee voorgerechten, de mesclun salade en de zalm en dat is meer dan voldoende voor mij! De anderen bestellen wel hoofdgerechten en daarna zelfs nog dessert. Rick en ik delen de “tazza famosa”, een chocolade “kop en schotel” gevuld met een heerlijke sorbet en slagroom. We zijn het er allemaal over eens, dat dit een passend laatste avondmaal was voor een perfecte vakantie!

Geen opmerkingen: