maandag 11 augustus 2008

Dag 11: Watersporten

Onze een na laatste volle dag in Aruba en ik ben om acht uur weer klaar wakker. Waarom gebeurt dat thuis nu nooit? Heerlijk om gewoon uitgeslapen te zijn!

Rick en de kinderen liggen nog te pitten, maar Rick komt ook al gauw tot leven. Samen wandelen we voor de eerste keer deze vakantie naar Eagle Beach, het andere prachtige lange strand hier. Het is daar een stuk rustiger.

We lopen tot een van de vele schildpaddennesten op dat strand, waarvan het zand zo mogelijk nog zachter is, dan dat van Palm Beach hier. Opvallend, en tekenend voor het verschil in drukte, is dat er langs Eagle Beach heel wat schildpadden hun eieren leggen en langs Palm Beach is er geen enkel nest. Toch heeft Palm Beach onze voorkeur, de bedrijvigheid is nooit saai (en we zijn nu eenmaal geen mensen, die de hele dag op het strand zitten en in het water drijven).

Mijn maag rommelt intussen flink. Mijn krentenbollen zijn op en ik heb daar eerlijk gezegd ook genoeg van. Ik heb zin in eieren als ontbijt, maar dat blijkt niet zo makkelijk te vinden. De Sunset Bistro van het hiernaast gelegen Phoenix Hotel serveert wel ontbijt, maar krijgt zulke slechte recensies online, dat we ons daar maar niet aan wagen.

Het buffet in ons hotel kost $18 en dat vinden we wel erg veel. We besluiten dus om aan het terras aan het strand te gaan eten. Dat moet toch goedkoper zijn, zo redeneren we. Dus niet!

Het ontbijt met twee eieren, bacon, toast en gebakken aardappeltjes kost $16 (voordeel is, dat koffie en OJ is inbegrepen)! Ik probeer nog of ik misschien een ei en toast kan krijgen, maar met de OJ en koffie, die ik al had besteld kost dat net zoveel! We hebben zo'n trek, dat we toch bestellen, Rick de French toast en ik mijn "great breakfast" met twee gepocheerde eieren. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven, dat het werkelijk super smaakt!

Boven vinden we de helft van de kinderen wakker en op en de andere twee nog sluimerend in bed (Katja en Saskia). Kai, Leah en ik hebben nog een uur windsurfen tegoed van gisteren. We lopen dus weer de hele weg naar Vela.

Daar krijgen we boards en zeilen en gaan op weg. De wind is iets minder dan gisteren en het gaat lekker. Tot Rick komt om te filmen en fotograferen. Opeens voelt mijn zeil als lood en ik val er voorover op. Au, flinke snee in mijn knie.


Maar om die perfecte foto te krijgen ga ik toch weer op de plank. Al kom ik bont en blauw uit het water (nou ja, valt ook best mee, hoor), ik vind het een super sport! Ook Kai en Leah zijn helemaal verkocht. Ik ga thuis kijken of er in onze buurt ook een windsurfschool zit.


Bij Bugaloe ontmoeten we Katja en Saskia en eten er alweer een heel erg lekkere (en niet zo dure, ook belangrijk op dit eiland) lunch. Het leuke is, dat ik er zeker vijf verschillende broodjes lekker vind. Vandaag ga ik voor de crabsalade wrap, die er bijzonder goed ingaat (ook omdat we wel erg actief zijn geweest vanochtend).

De middag snelt voort en we gaan naar het Aruba Watersports Center. Voor vandaag staan de watersporten op het programma en hier krijgen we 15% korting als we drie activiteiten kiezen. En laat dat nu net zijn, wat we willen doen.

Als eersten gaan Saskia en ik mee op de Parasail boot. Er zit nog een ander paar op de boot en we vertellen ze uit te kijken naar de schildpadden, die boven water komen om adem te halen. Zij gaan eerst, maar zien geen schildpadden.



Onze parachute

Dan is de beurt aan Saskia en mij en ik neem mijn (of liever Ricks in dit geval) fototoestel mee naar boven. Het is super om het eiland zo uit de lucht te zien en ik neem een heel aantal foto's. Maar eigenlijk speuren we het wateroppervlak voor schildpadden en opeens zien we er een en dan nog een. Je kunt op heel veel plekken parasailen, ook in de VS, maar die schildpadden zie je niet overal.

Voldaan komen we naar beneden en worden met het andere stel teruggebracht naar het watersportcentrum. Daar hoor ik, dat de anderen inmiddels weg zijn met hun wave runners. Saskia en ik dobberen intussen lekker in de zee en ik hoor weer van alles wat mijn twaalf-jarige bezighoudt.

Na een half uurtje zien we de anderen terugkomen. Katja heeft problemen met haar knie, want Rick heeft haar aangevaren (zeg je dat?). Het is best opgezwollen, maar lijkt verder niet ernstig.

Iedereen, behalve ik, wil nu gaan "tuben". Ik mag wel mee op de boot en speel dus fotografe. Ik heb daarna nog uren het gevoel op de woelige baren te lopen, zo erg schommelt de boot. Het gaat er heftig aan toe en ik ben blij niet op een van die banden te liggen.

Rick vliegt los en blijft met zijn hoofd in het water liggen. Ik krijg een halve hartverzakking, want ik denk, dat er iets ergs is gebeurd. Ook de kapitein is ongerust. En dan kijkt Rick lachend op. Later zeg ik hem, dat dat echt niet grappig was. Er zijn tijden, wanneer zoiets niet leuk is en dit was er een van.

Onze "kapitein" gaat heen en weer tussen het snorkelgebiedje links van ons hotel en het windsurfgebied, waar we eerder vandaag bezig waren. Ik weet zeker, dat noch de snorkelers noch de windsurfers blij zijn met onze komst! Uit ervaring weet ik dit. Ik vervloek die boten als we snorkelen en de golven, die ze veroorzaken, zijn stomvervelend voor windsurfers.


Maar Rick en de kinderen hebben pret en in plaats van de geadverteerde twintig minuten krijgen ze drie kwartier. Katja verliest een contact lens (gelukkig van de iedere twee weken soort) en Rick ziet er niet al te happy uit, ongewoon voor hem. Uiteindelijk wordt de kapitein teruggewuifd, want hij heeft meer klanten. Waren het de leuke meisjes, die hem zo lang met ons bezig liet zijn?

Rick geeft hem een goede tip en we lopen terug naar het hotel. Ik haal leesmateriaal en mijn fototoestel om in het zwembad te fotograferen. Alle vijf proberen ze een soort pyramide te maken en dat is natuurlijk weer een reden om dubbel te liggen.

De zonsondergang is helaas weer bewolkt, hopelijk is dat morgen voor de laatste avond beter. We maken ons klaar voor het avondeten, dat bij Tulip zal plaatsvinden.

De Nederlandse host geeft ons een leuk tafeltje en we bestellen een paar porties bitterballen. We vinden, dat Leah die geproefd moet hebben. Dan krijgen Katja, Kai en ik de tomatensoep, die super lekker smaakt. In de VS is tomatensoep meestal zoet (ik heb niet zoete gevonden) en deze smaakt zoals ik me uit mijn jeugd herinner. Saskia heeft de uiensoep, die ook erg lekker is, volgens haar.

We moeten wel een tijd wachten tussen de gerechten, maar verder is er niets op dit restaurant aan te merken. En een groot positief iets: de prijzen! Je kunt hier onder de $20 heerlijk eten.

Alleen zien wij zoveel dingen, die ons aanstaan, dat we teveel bestellen. Saskia en Leah genieten van hun lasagna, Kai's kip cordon bleu is ook prima. Maar Rick, Katja en ik hebben de nasi en bami goreng besteld en die is super, met kroepoek en sate! Maar veel en veel te veel, dus een groot deel gaat terug naar de keuken.

Daardoor komt de manager eens polshoogte nemen of we het wel naar onze zin hadden. Nou, dat is zeker! Ik bedenk me, dat een maaltijd echt niet duur hoeft te zijn om zeer smakelijk te zijn. Mijn hoofdgerecht van vanavond smaakte zeker beter, dan dat van gisteren. De bami was trouwens spaghetti, dus misschien ga ik daarmee thuis ook eens bami maken.

Terug in het hotel gaan de kinderen terug naar de kamer, waar Katja haar vriendje in Amerika opbelt, die is vandaag jarig. Rick en ik beproeven ons geluk in het casino en ik verlies $50 met Let It Ride en dan probeert Rick het terug te verdienen met Black Jack. Daar speel ik ook even mee en uiteindelijk winnen we het allemaal terug, op $3 na (de twee dollars tip voor drankjes zijn daar debet aan).

De Olympische Spelen nemen de rest van de avond in beslag. Morgen is onze laatste volle dag op het eiland. Het lijkt alsof we hier al eeuwen zijn en aan de andere kant alsof we net zijn aangekomen. Rick en ik bedachten ons vanochtend, dat we Leah als ons vierde "kind" zullen missen, thuis! Ook Leah laat weten, dat Kai en Saskia voor haar als half-broer en -zus voelen.

7 opmerkingen:

Anja zei

Veel plezier op jullie laatste vakantiedag.
Jammer dat een vakantie altijd zo snel voorbij gaat.

Anoniem zei

Geweldig hè, dat windsurfen. Wij hebben dat ook heel veel gedaan. (zeewolde)
Geniet van jullie laatste dag en alvast een goede terugreis.

Anoniem zei

Hoe snel kan een vakantie voorbij gaan?? Altijd veel te snel natuurlijk! Leuk dat Leah zich voelt als een 'familielid' in jullie gezin, best bijzonder te noemen. Ik wens jullie alvast een goede terugreis enne..... Home Sweet Home!

Annemiek zei

Alweer veel plezier gehad!
Dat windsurfen heb ik in NL eens gedaan, compleet met wetsuit omdat het zo koud was. Ik vond het maar erg moeilijk!

Anoniem zei

Ik heb genoten van jullie vakantieverhalen. Wat hebben jullie heerlijk veel gedaan!

Groetjes,
Monique

Anoniem zei

Goede reis naar huis gewenst ! (ben net zelf terug uit Nederland dus vanavond even bijlezen weer)

Anoniem zei

De bami wara je het over hebt is echte indische bami en geen spagetti!!! Probeer het dus niet met spaghetti te maken want dat smaakt niet lekker!!